Ongeremd

Om meteen maar even op mijn vorige blognoot te reageren. Toch zeg ik eigenlijk best weer (naar mijn eigen mening te) vaak iets waar ik later dan weer niet gelukkig mee ben. Ik merk dat ik tijd nodig heb om de juiste woorden te vinden. Mijn standpunt is dan wel duidelijk maar het komt er dan toch niet helemaal lekker uit. Dan zorgt de woordkeuze wel eens voor verkeerde reacties. Nou ja, so be it.

Belemmering

De wil om het meteen goed of juist te verwoorden, of niemand tegen de haren willen instrijken, vormt een belemmering om gewoon alles maar te zeggen of op te schrijven wat ik denk. Dat zorgt er mede voor dat er toch betrekkelijk weinig op deze blog van mijn hand verschijnt. En ook nu bemerk ik weer dat ik betrekkelijk lang nadenk over wat ik nu intyp en de woordkeuze daarbij. Een onbewuste drang naar het perfecte. Dat wil ik veranderen (er stond eerst weer proberen, want ja, ik weet niet of het lukt). Maar of het lukt.... (kijk weer zo'n voorzichtigheidje)? Het is wel iets psychisch, vandaar de keuze qua rubriek.