Communitarisme

Nieuw woord. Wat zou dat betekenen? Heeft met groepen te maken. Overeenkomende normen en waarden binnen groepen kunnen voor binding zorgen. Je voelt meer verplichting tegenover een ander wanneer je deel uitmaakt van een zelfde community. Als je iemand regelmatig ontmoet denk je wel twee keer na voordat je iets over die persoon zegt. Je zou je kunnen schamen, of misschien nog wel eens afhankelijk van hem/haar kunnen zijn. Je kan deze persoon misschien wel niet meer recht in de ogen kijken. Nou, dat geeft vrijheid om voor je mening uit te komen zeg. Wat is een mooi woord voor alles kunnen zeggen en elkaar recht in de ogen kunnen kijken, ook als 't even niet prettig klonk?

Alle koeien hebben staarten

Bekende tekst zo rond deze tijd. Maar bij mij vanavond voor de deur "11 November mag mijn lichtje branden". Navraag wees uit dat de jongelui eigenlijk niet precies wisten waarom zij dit liedje zongen. Het blad met snoep dat ik mijn hand motiveerde hen misschien wel om er toch nog eens goed over na te denken. Een van de twee wat schuchtere meisjes op de achtergrond zegt: "De meester op school heeft het er over gehad". "Waarover", vraag ik? Delen....... Er is er een bij met alleen een grote rode "Dirk" tas, geen lampion. Een andere zegt: "De mijne is al uitgegaan". Het ziet er niet al te hoopgevend uit....... Sinte Maarten klinkt er ineens vanuit het groepje. "Ja", ik krijg weer hoop maar tevergeefs. Het blijft hierbij. "Nou, jullie hebben wel een zakje snoep verdient" en ik geef ze ieder een zakje met pepernoten en schuimpjes. Eigenlijk een karig zakje snoep. Maar het ziet er wel verzorgt uit. Heeft mijn vrouw gemaakt. Best veel tijd in gestoken om er iets van te maken. Het is vanavond bij het ene groepje gebleven. Sinte, sinte Maarten. De koeien hebben staarten. De meisjes hebben rokjes aan. Daar komt Sinte Maarten aan. Er kwam verder helemaal niemand aan.... Veel zakjes over. Jammer. Voorbij.....

De Waarheid

Kortgeleden een gesprek bijgewoond waar het ging om waarheid. Ik hoorde daar termen als "De Waarheid, absolute waarheid, mijn waarheid, relatieve waarheid", etc. Standpunt ingenomen dat wij "De Waarheid" niet kennen. Ik schrijf dit met hoofdletter om deze waarheid te onderscheiden van de anderen, zonder te willen beweren dat die anderen er ook zijn. Ook met hoofdletter om aan te geven dat het iets is waarvan ik het bestaan niet ken of bevat (of kan bevatten). Er is iets meer dan wat ik ken of weet. Mijn kennen is beperkt. Ik denk dat ik niet in staat ben alles te be/omvatten. Dus buiten mijn denkvermogen is er iets groters dan ik ooit bij elkaar zou kunnen denken.

Maar wat is nu waarheid? Meta(fysisch) gezien misschien een aanduiding voor een kwaliteit van iets. Iets is waar. Ik noem dat dan maar een waarheid. Een uitspraak kan waar zijn. Maar toch is dit niet absoluut. Als ik zeg 1 + 1 = 2, dan is dat alleen maar waar omdat we dat met elkaar hebben afgesproken. Aan de andere kant, als ik een appel bij een appel voeg dan heb ik iets, twee appels. Maar, dat is niet zozeer waar. De appels zijn! Ik duidt het aan als twee appels maar dat is op zich niet waar zonder een andere afspraak, namelijk dat 1 + 1, 2 is. Waar is dus als het voldoet aan een eerder overeengekomen criterium. Het is dus controleerbaar.

Als iemand iets beleeft of ervaart wat niet kan worden gecontroleerd (met de middelen die we nu hebben), dan kan daarvan niet worden vastgesteld of het waar is. De persoon echter die het meemaakt is er zelf van overtuigd dat het waar is, let op overtuigd dat het waar is. Hij/zij heeft alle redenen om aan te nemen dat het waar is. Bijvoorbeeld verliefd zijn (hè, wat een saai voorbeeld eigenlijk). Dat is niet verifieerbaar maar kan toch waar zijn. Dit zou je dus een persoonlijke waarheid kunnen noemen. Ik hou het toch nog even op overtuiging. Je zou kunnen zeggen: "Ik denk dat het waar is". Je kunt er voor kiezen om ernaar te handelen, erop te vertrouwen. Dit kan juist zijn maar ook een vergissing blijken te zijn. Interessant woord, "vergissen". Het lijkt wel afgeleid van gissen, raden. Vergissen is verkeerd geraden. Niet vergissen is dus juist gissen. De toekomst wijst uit dat het klopte. Wij bouwen dus waarheden op door te gissen, raden en later te ontdekken dat het zo wel of niet uitwerkte. Dus aan waarheid gaat veronderstelling, een gok, een risico vooraf. Kwetsbaar opstellen dus.

Maar soms heeft iets zo vaak uitgewezen te kloppen, ook al is het niet te beredeneren, dat we het als voldoende betrouwbaar aannemen op ons verder redeneren op te baseren. Het blijft een zoeken, gokken, raden, gissen. Steeds opnieuw vaststellen of het klopt/werkt. Als het vaak genoeg blijkt te kloppen vinden wij het waar en gebruiken het als zodanig.

Afkomst noemen (2)

Het is enige journalisten niet ontgaan dat Shani Davis de eerste wereldkampioen schaatsen allround is met een donkere huidskleur. Sterker nog, het zal niemand die is ingevoerd in dit wereldje zijn ontgaan! Mij ontgaat echter de relevantie van het te benadrukken. Er staat een foto van deze kampioen bij het artikel. Zijn huidskleur had geen reactie opgeroepen totdat ik de kop van het artikel goed in mij opnam. Verdraait ja, hij is zwart! Nou en?

Afkomst noemen van een verdachte

Afgelopen dagen Hubert Fermina in het nieuws in verband met zijn standpunt om afkomst van verdachten te noemen bij vermelding in het nieuws. Ja, ik trek het misschien iets breder, namelijk "at all" wanneer er iets in het nieuws is. Moeten we niet doen. Voegt geen waarde toe. Dit heeft overigens niet zozeer met gelijke behandeling of discriminatie te maken maar meer met stemmingmakerij. Eens dat het niet uit zou moeten maken wat iemands afkomst en dat dus je mening niet zou moeten beïnvloeden. Maar daarin ook de reden om het niet te vermelden.

Ongeremd

Om meteen maar even op mijn vorige blognoot te reageren. Toch zeg ik eigenlijk best weer (naar mijn eigen mening te) vaak iets waar ik later dan weer niet gelukkig mee ben. Ik merk dat ik tijd nodig heb om de juiste woorden te vinden. Mijn standpunt is dan wel duidelijk maar het komt er dan toch niet helemaal lekker uit. Dan zorgt de woordkeuze wel eens voor verkeerde reacties. Nou ja, so be it.

Belemmering

De wil om het meteen goed of juist te verwoorden, of niemand tegen de haren willen instrijken, vormt een belemmering om gewoon alles maar te zeggen of op te schrijven wat ik denk. Dat zorgt er mede voor dat er toch betrekkelijk weinig op deze blog van mijn hand verschijnt. En ook nu bemerk ik weer dat ik betrekkelijk lang nadenk over wat ik nu intyp en de woordkeuze daarbij. Een onbewuste drang naar het perfecte. Dat wil ik veranderen (er stond eerst weer proberen, want ja, ik weet niet of het lukt). Maar of het lukt.... (kijk weer zo'n voorzichtigheidje)? Het is wel iets psychisch, vandaar de keuze qua rubriek.