Stokslagen voor leden van de Tweede Kamer

Er is weer eens veel tijd gespendeerd aan een debat over een hypothetische zaak, namelijk de democratische invoering van de sharia. De sharia is niet gecodificeerd, er is dus helemaal geen wetgeving die valt aan te duiden met dé sharia. Het is iedereen duidelijk dat Donner helemaal niet voor de invoering van een sharia is. Maar als zij die het Haagse pluche bezet houden zich niet meer concentreren op de zaken waarom het werkelijk gaat in dit land dan verdienen zij misschien wel eens een keer stokslagen. Dit soort debatten werkt destabiliserend. Het volk gaat zich afvragen waarom er niet meer en beter op echte problemen wordt gere(a)geerd en wordt opstandig. Op deze wijze neemt de roep om een strenger optreden tegen misstanden alleen maar toe. "Er moet nu echt eens worden opgetreden".

Wij hebben gewonnen

Het blijft een intrigerende situatie hoe belangrijk beide partijen het vinden om de overwinning op te kunnen eisen. Zowel de leider van Hezbollah, Hasan Nasrallah als die van Israël, Ehud Olmert claimen de overwinning. Zouden zij dit echt vinden of zijn ze zich al te zeer bewust van het imago dat zij voor hun volgelingen en onderdanen willen/moeten ophouden. Zou een meer kwetsbare opstelling de zo nodige ruimte voor dialoog kunnen geven? Er zijn toch zo ontzettend veel onschuldige mensen omgekomen aan beide kanten.

Million Artists Guinness Wereldrecord

Een abstract kunstwerk, gemaakt door zo veel mogelijke kunstenaars, dat meteen fondsen werft voor goede doelen en een Guinness Werldrecord gaat vestigen. De moeite van het bezoeken waard. Million Artists is een initiatief van Eugene Pik en Anthony Barker. Twee gewone mannen die een bijzonder idee hebben uitgewerkt tot een unieke manier op geld bijeen te brengen voor bijzondere goede doelen. Een bezoekje meer dan waard. Op woensdag 5 juli gaat de meertalige versie van de website www.millionartists.com officieel van start.

Waar blijft de ICT-minister?

Nou, zeg. Dit is toch weer Nederland op zijn smalst. De heer Michiel Leenaars bevestigt het toch al hoge "nerd aanzien" van de ICT door te stellen dat ICT zo belangrijk is dat daarvoor een minister moet worden aangesteld. Vanmorgen even naar ISOC gegoogled en doorklikken brengt mij bij het overbekende "The page cannot be displayed". Bestaat isoc.nl niet (meer)? En mevrouw Edith Mastenbroek denkt innovatie te kunnen stimuleren met een minister. Eén van innovatie! Als je daar iets niet bij kunt gebruiken is het wel politiek, tenzij je de garantie wilt hebben dat het verzand in geneuzel van dames en heren die er eigenlijk (net) niet voldoende kaas van hebben gegeten om hierover zinnige uitspraken te doen.

We hebben in Nederland nog veel te doen (en dat zal ook altijd zo blijven want vooruitgang en een veranderende wereld vragen voortdurend om aandacht). Maar breng alsjeblieft niet alles onder bij ministers. De groei van het Internet is juist een geweldig voorbeeld van innoveren en ontwikkelen die niet zou hebben plaatsgevonden wanneer zich daarmee ministers of politiek (al te dwingend) hadden bezig gehouden.

De enige sterke zinssnede in het artikel in de Computable van 5 mei is de slotzin. Een geweldige ontkrachting van het hele artikel en een beweging in de goede richting. Ik citeer: "Uiteindelijk is het geen bestuurlijk maar een mentaal probleem".

Dé werkelijk spraakmakende innovaties zijn steeds tot stand gekomen door individuele initiatieven van mensen en organisaties met visie. Ik ben bang dat met de verwijzing naar een minister die daarvoor verantwoordelijk zou moeten zijn de heer Leenaars en mevrouw Mastenbroek zichzelf diskwalificeren. Van mensen die zien dat het (zo) niet goed gaat en dat ook zo nodig moeten melden hebben wij er in Nederland genoeg. Wij zijn op zoek naar mensen die zien hoe het wel moet en die dat aanpakken, mogelijk maken, innoveren.

Verdonk en media zijn dogmatisch

De seculier maatschappij waarin wij leven is zeer dogamtisch. Ook vandaag weer enige ophef in het Algemeen Dagblad over moslims en moslima die weigeren medemensen van andere kunne, waaronder mevouw Verdonk, een hand te geven.

Wij zitten in onze maatschappij wel heel erg vast aan het dogma, dat het tonen van respect gepaard moet gaan met het schudden van handen. De maatschappij en media, die religieus ingestelde mensen er maar al te graag op attenderen dat standpunten achterhaald zijn, hen dus wijzen op het dogmatisch karakter van bepaalde handelingen, maakt zich daaraan al te zeer schuldig. Volledig vastgeroest in de bekende uiterlijkheden van het tonen van respect of het groeten.

In Denemarken werd kortgeleden happy hugging geïntroduvceerd als tegenhanger van het fysiek minder aantrekkelijke happy slapping. Het artikel maakte duidelijk dat omhelzen in Denemarken helemaal niet zo uitzonderlijk is als wij Nederlanders misschien wel denken. Men vliegt elkaar in Denemarken wat sneller om de hals dan wij gewoon zijn. Er zijn vele andere vormen denkbaar en over de gehele wereld in gebruik.

Het wordt tijd dat wij leren te verstaan dat uiterlijkheden slechts afspiegelingen zijn van de innerlijk drijfveren, de werkelijkheid er achter. Het gaat om het tonen van respect, niet op de uiterlijkheden die erbij horen. Geen hand geven kan dus getuigen van een groot respect voor eigen normen en waarden, die in veel gevallen ook gaan over het respect voor de ander.

Bonus als je op school komt

Waar zijn wij nou mee bezig. Natuurlijk valt er nog het een en ander aan te merken op het schoollandschap in Nederland. Maar zo slecht dat er geld moet worden gegeven om naar school toe te komen? Dit slaat toch de plank helemaal mis. Natuurlijk, kosten op langer termijn terugdringen door (relatief) kleine uitgaven op kort termijn. Hier is meer aan de orde dan alleen een economisch belang. De vraag is of iemand die het vertikt om naar school te gaan later wel recht heeft op een uitkering. Wie zijn billen verbrand moet op de blaren zitten. En dan ook nog geld geven als iemand zijn diploma haalt. En wat dan met die student die zich maximaal inzet maar over net wat minder kwaliteiten beschikt? Inzet op school wordt beloond met complimenten van onderwijzend personeel en ouders. Inzet op het werk wordt beloond met salaris, groeimogelijkheden, waardering van managers en collegae. We moeten dit vooral niet moeilijker maken (en kostbaarder) dan het nu al is. Doe normaal (met nadruk op norm).