De nieuwe godsdienst

Het gedrag, behorend bij de nieuwe godsdienst, neemt wereldwijd ongekende vormen aan. Ook de invloed van deze godsdienst op het bestuurlijk niveau is ongekend. Zelfstandig en onbevooroordeeld bestuur is feitelijk onmogelijk geworden. Geen enkele beslissing komt nog tot stand zonder eerst de nieuw god te raadplegen en alle besluiten hieraan ondergeschikt te maken. De invloed ook op het dagelijks leven is enorm. Geen dag gaat voorbij of de bevolking en haar bestuurders worden bepaald bij de door haar theologen gegeven wetten en regels.

In alle kranten worden katernen van minimaal één maar vaak twee of meer pagina's aan deze nieuwe god gewijd. Deze god is allesbepalend geworden en laat zijn invloed gelden van New York tot Peking en van Kaapstad tot St. Petersburg. De theologen van deze godsdienst verschijnen met hoge frequentie op televisie om de leken te duiden wat er in de hogere regionen gebeurt en hoe dat in de praktijk van alle dag haar invloed heeft maar vooral hoe men zich het beste kan gedragen.

Op alle dagen van de week behalve één worden er in tempels wereldwijd vaste rituelen opgevoerd ter verering van deze nieuwe god. 's Morgens op het achtste en soms het negende uur luid de gong en barst de dagelijkse verering los. Priesters en profeten overbieden elkaar als het gaat om het brengen van offers en het duiden van de tekenen. En als gevolg van technologische ontwikkelingen is ook het gewone volk in de gelegeneheid om aan deze verering mee te doen en haar offers te brengen, geleid door profetiën en een diepgewortelde wens om bij deze god in een goed daglicht te komen. Tegen het einde van de dag kondigt het geluid van de gong het einde aan van een hectische verering.

Tijdens de andere uren van de dag wordt een ieder geacht zich te bezinnen op de stemming van deze god en zich af te vragen op welke wijze en in welke mate er de volgende dag moet worden geofferd om hem mild te stemmen. Daarnaast moet een ieder zich afvragen of men wel het maximaal haalt uit zijn naaste en zich in voldoende mate toelegt op het verstaan van concurrentgedrag. Een grotere zonde dan 'niet weten waar iets het voordeligst is' is er niet. De maatschappij en haar instituities houden daarop toezicht middels sociale controle die zich vooral laat karakteriseren door 'eruit halen wat erin zit'.

Theologen duiden de meest recente ontwikkelingen als de reeds lang geleden aangekondigde 'vrije val'. Ook de vele studies van onafhankelijke instanties wijzen steeds weer uit dat als niet iedereen met volle overtuiging deze god blijft dienen er een tijd van grote spanning en terugval zou aanbreken. De symptomen zijn er naar. Is het een kwestie van afvalligheid of zijn steeds meer volgelingen niet in staat aan de hoge eisen die theologen hen opleggen te voldoen.

Er zijn, in toenemende mate, tegengeluiden. Er moet een scheiding komen van godsdienst en staat. Dat leden van het bestuur deze godsdienst er op na houden is nog tot daar aan toe maar deze moet dan wel alleen thuis worden beleden en niet worden aangewend als motivate bij de besluitvorming op bestuurlijk niveau. Sommigen vinden deze godsdienst niet rationeel en zelfs achterlijk. Een enkeling merkt op dat als iets je zó beheert en in beslag neemt eerder van verslaving en sektarisch gedrag sprake is. Door dat soort achterlijkheden en fanatisme wil een land zich toch niet laten leiden?