Spiritualiteit is dood

Heb je het al gehoord? Hebben de mensen er dan helemaal geen erg in? Spiritualiteit is dood. Spiritualiteit zoals wij dat vandaag de dag invullen heeft zijn eigen graf gegraven. Nog even en dan komen de mensen er achter dat er alleen maar uit komt wat je er zelf hebt ingestoken. Want meer is het niet. Spiritualiteit staat vandaag de dag alleen nog maar voor 'dat wat mij gelukkig maakt', eigenlijk een soort zelfbevrediging dus. 'Ik ben het middelpunt en het universum draait om mij'. Nou, 'wake up, forget it'. Er draait helemaal niets om jou. Want onderzoek maar eens kritisch waar veel spirituele cursussen zich mee bezighouden, puur egoïsme! Bereiken wat ik wil, controle over mijn leven, feel good (voor mijzelf dan), mijn keuzevrijheid, mijn volgende leven, hoe word ik gelukkig, hoe word ik vrij, etc. "Nou wat dan nog? Zolang het maar werkt". Cocaïne werkt ook maar heeft (gelukkig) zichtbaar stevige bijwerkingen die velen ervan weerhouden het te gebruiken. Dat is een groot gevaar van de hedendaagse spiritualiteit. Zij heeft ook ernstige bijwerkingen. Als je niet op tijd stopt ga je dood, dood van binnen...., levenloos.... Want leven is (ook) accepteren dat je niet altijd bereikt wat je wilt, dat je niet altijd zelf 'in control' bent, dat je je niet goed voelt, dat je geen keuze hebt, dat je nu leeft, dat het geluk je niet toelacht, dat je gevangen zit, dat niets lijkt te werken maar je ondanks dat zegt: 'Goed dat ik liefde gaf aan de mensen om mij heen en een ander mij zag toen het leven mij niet lukte.

Buitenaards leven en Brabants gras

Er is een omwenteling gaande in de wetenschap. Er is leven gevonden dat uit andere bouwstenen bestaat dan die tot nu toe voor de standaard werden gehouden. De impact moet ons nog duidelijk worden maar 'schoolboeken moeten worden herschreven' en 'de kans dat er buitenaards leven bestaat is groter geworden'. De reactie van NASA zal zo in elkaar zitten dat 'verder zoeken met meer energie verantwoord is'. Dit is slechts het verhogen van acceptatie bij de aardbewoners en voorbereiding op verhoging van subsidies. Allemaal onzin natuurlijk. De kans dat we iets vinden is helemaal niet groter geworden (maar net zo groot gebleven). Het is toch al dom om alleen maar te zoeken naar levensvormen die lijken op hoe je zelf bent? De aarde als uitgangspunt of referentie voor alles wat er in het heelal zou kunnen zijn Hoe suf kan je zijn? En dan te bedenken dat er niet naar levensvormen wordt gezocht maar naar de aanwezigheid van een basis voor leven (binnen deze criteria). Zoeken naar een denkbeeldige speld in een hooiberg. Over gras gesproken. Er zou misschien wat meer zoek- en slagkracht kunnen worden gestoken in het zoeken naar 'gras handelaren' in Noord-Brabant......

Ceteris paribus

Deze woorden werden recentelijk gebruikt in een gesprek dat ik voerde. Nu niet zo belangrijk waarover dat gesprek ging maar ik kende deze uitdrukking niet. Het was direct duidelijk dat het Latijns is, maar de exacte betekenis werd mij niet meteen helemaal duidelijk gemaakt. Ik wil dan eigenlijk precies weten wat deze woorden betekenen. Nou, ik vernam, op verzoek, het volgende: 'Ceteris: ablatief (6e naamval: weggaand van) van ceterus: het andere, de rest' en 'Paribus: ablatief (6e naamval: weggaand van) van par: hetzelfde'. Kijk daar heb ik wat aan! Het bepaalde mij erbij dat we nog steeds modellen van de werkelijkheid maken om de werkelijkheid daarmee vervolgens wel te besturen.... en dat kan niet. In mijn essay 'Hermenselijking tegen doodbloeden' dat is opgenomen in het boek 'Wat doen organisaties met mensen' ga ik op hetzelfde fenomeen in (toen nog zonder te weten dat er een Latijnse term voor bestaat). 'Er van uitgaan dat al het andere hetzelfde blijft' is (dus) niet 'realistisch' (let op de woordspeling). Niets blijft hetzelfde, behalve Eén, niets is volledig beheersbaar, behalve voor Eén. Dat lijkt mij wel zo realistisch.

Kijk uit voor het twittersyndroom

Al weer enige tijd geleden viel mij een tweet op waarin iemand twitterde dat zij thuis aan het stofzuigen was (hoewel ik mij afvraag of je kan stofzuigen en twitteren tegelijk). Maar goed, belangrijker nog, zij verontschuldigde zichzelf toch wel enigzins voor het feit dat zij niet interessanters had te melden dan deze huishoudelijke activiteit. Toen al werd ik erbij bepaald dat twitter ons hetzelfde probleem kan opleveren als het huisartsensyndroom. Zij kunnen in de verleiding komen te denken dat alle mensen ziek zijn, zij zien namelijk de hele dag niet anders. Het twittersyndroom is iets in dezelfde richting namelijk dat je gaat denken dat iedereen, altijd nuttig en zinvol bezig is en positief in het leven staat. Natuurlijk lees je wel eens een tweet waarin iemand melding maakt van een minder moment maar dan toch vooral hoe hij daarmee op een positieve manier omspringt. Laten we ons realiseren dat achter alle (nou ja, de meeste) tweeple een mens zit die het op gezette momenten ook wel eens even niet ziet zitten. Over social media gesproken. Hoe twitter je over je minder great moments in live?

Ik wil niet dat ze me zo zien

Er zijn mensen die zeggen dat als zij op een mensonterende manier oud worden er aan hun leven maar een eind moet worden gemaakt. Het komt voor dat de zieke niet wil dat mensen hem of haar in een aftakelende of afgetakelde toestand zien. Het lijkt alsof zij het de mensen om hen willen besparen. Zij willen niet dat mensen worden geconfronteerd met de situatie. Wat ligt hieraan ten grondslag? Waarom willen zij niet zo worden gezien? We kunnen denken aan de toeschouwer. Het is voor hen niet prettig om te zien hoe een medemens, soms een geliefde, wordt verslonden door een agressieve of soms langzaam slopende ziekte. Er wordt rekening gehouden met het gevoel van de toeschouwer. We kunnen het zoeken bij de zieke. Die schaamt zich misschien voor de toestand waarin hij verkeert. Hij wil niet dat deze toestand de herinnering aan hem bepaalt. Hoe we er ook naar kijken, we willen er op de een of andere manier niet aan. Heeft het te maken met ontkenning? Willen we alleen nog maar zien wat perfect is, wat onder controle is, wat goed functioneert? De laatste levensfase bepaalt ons erbij dat we slechts mens zijn in een niet ideale wereld. De ideale mens ontkent niet maar aanvaardt. Niet om bij de pakken neer te zitten maar om te werken aan een toekomst waar gezondheid toeneemt maar tot die tijd ziekte, afbraak en pijn niet worden ontkent. We gaan allemaal een keer dood, het hoort erbij. Maar zolang je leeft, zolang je gezond bent, moet je eruit halen wat in jou zit. Dan is een afgetakeld mens toch een volledig mens die mag worden gezien.

Wat is besmettelijk?

De rechtbank in Maastricht vindt het wel héél erg wanneer je een conducteur tot bloedens toe bijt terwijl je weet dat je HIV hebt. Anders was het misschien niet zo'n groot probleem geweest......? Hoe ziek ben je eigenlijk wanneer je een conducteur bijt? Dan lijdt je aan verstandsverduistering! Deze ziekte is besmettelijk en zal om zich heen grijpen wanneer deze niet wordt aangepakt. Zwaar straffen dus. Niet omdat iemand in dit bijzondere geval aan zo'n beet dood kan gaan maar gewoon omdat het niet normaal is.

Richard Dawkins fundamentalist

Het is dom om iedere keer als "de wetenschap" iets niet helemaal kan verklaren daarvoor God in te vullen. Dus, bij deze weer een oproep aan medegelovigen om daarmee nu eens te stoppen. Redenen zijn dat a. God niet hoeft te worden verdedigd, Hij is uitstekend in staat zichzelf te verdedigen, b. het je voor een beeld van God afhankelijk maakt van de ruimte die de wetenschap jou laat en c. bij een volgende wetenschappelijke verklaring van het daarvoor onverklaarde, God (dus) weer minder ruimte krijgt. Het is dom van de wetenschap om ervan uit te gaan dat a. als er een verklaring voor een fenomeen is gevonden daarmee alle andere verklaringen niet meer mogelijk zijn, b. alles wetenschappelijk verklaarbaar is (daar is namelijk geen wetenschappelijk bewijs voor) en c. wetenschap er is om de afwezigheid van God te bewijzen. Dat laatste is zeer dom en juist wat Richard Dawkins voortdurend doet. Stoppen dus.... of doorgaan zo je wilt. Het krijgt echter wel fundamentalistische trekjes Richard!

Met kennis achteraf is het gemakkelijk scoren

Te veel vaccins. Ja, dat is het. Daarmee kunnen we achteraf minister Klink eens flink over de kling jagen. Wat jammer nou toch mevrouw Khadija Arib, dat u zich ook een politicus van het oude slag toont, dat slag waarvan we nu echt eens af willen. Er is weinig zó flauw als met de kennis van nu iemand achteraf verwijten maken, iemand onderuit halen. Om te beginnen doe je het als minister nooit goed, dus dat maakt de prooi alvast gemakkelijk te vangen. Dan het voordeel te kunnen kiezen uit heel veel opties die het allemaal niet zijn tegenover die enig goede keuze maken. En dan de druk waaronder de besluiten moeten worden genomen. U noemt dat terecht angst, maar waarvoor? Dat het griepvirus vele slachtoffers zal maken? Dat de medische wetenschap zich blijkt te vergissen? Of dat mensen je genadeloos onderuit zullen halen omdat de keuze die je maakt achteraf" niet de beste blijkt te zijn geweest. Misschien realiseert u zich dat op deze wijze bijdraagt aan deze angst. "Ja, maar, ik wil alleen maar weten hoe het zover heeft kunnen komen?" Laat mij niet lachen mevrouw Khadija Arib. U wilt alleen maar en publique duidelijk maken wie er "achteraf" "gelijk heeft gekregen. Scoren noemen we dat. Flauw, heel flauw. Doe iets constructiefs!

Echte leiders kopen een kaartje

Waarvoor koop je nou een parkeer- of treinkaartje? Voor de zekerheid of omdat je ergens gebruik van maakt? De staking van onder andere parkeercontroleurs bepaalde mij weer eens bij deze vraag. "Had ik geweten dat er niet wordt gecontroleerd, dan had ik geen kaartje gekocht" lees ik in de krant. Of "Ik neem het zekere voor het onzekere". Door de regels heen klinkt meteen ook een verontschuldiging tegenover de "slimme bevolkingsgroep" "(waar we toch allemaal graag bij willen horen) voor deze onzekerheid of zelfs blunder dat we geen gebruik maken van de "opportuniteit" om gratis te kunnen parkeren. "Wat niet weet, dat niet deert". ""Als niemand het ziet....., waarom dan niet?" Leiders worden geacht het goede voorbeeld te geven. Maar een volk brengt leiders voort naar haar eigen aard. Raar dat zoveel leiders de fout ingaan als zij even niet in de gaten worden gehouden, worden gecontroleerd. Dus...... meer controle.......? Nee, natuurlijk niet. Een andere mentaliteit! Echte leiders bevinden zich onder die mensen die een kaartje kopen. Echte leiders hebben geen controleurs nodig. En vind je parkeren te duur? Zet je dan in voor het verlagen van de prijs.

Toch één finalewedstrijd

Ik denk dat de meeste lezers het met mij eens zullen zijn dat voetbal onderdeel uitmaakt van onze samenleving. Volkssport nummer 1, hoewel zij op weg is naar een beduidend lagere plek op deze ranglijst, wordt bedreigd door een kleine groep die we terecht Nederland niet kunnen uitzetten maar waarvan je het soms wel zou willen. Het is nu zover gekomen dat de spelregels van een sport worden aangepast omdat een kleine groep het normale verloop onmogelijk maakt. Ken ik dat ergens van? Een kleine groep die het in Nederland dreigt verpesten voor de grote massa. Let op dreigt....! En daar loopt de media helemaal vol mee, zeker als een blondgekuifd persoon daarover opmerkingen of een filmpje maakt. Maar supporters (nou ja, zij die er een slagveld van maken) mogen hun plannen ten uitvoer brengen........ Dit zijn echt geen supporters maar mensen die willens en wetens op ontregeling uit zijn. Aanpakken! Een finale wordt in één spannende wedstrijd in het bijzijn van echte voetballiefhebbers beslecht. Nu krijgen de liefhebbers van ontregeling twee keer een mogelijkheid om er eens "lekker tegenaan te gaan".

Falen is sterven

"Afkatmentaliteit", dat is waar we in Nederland aan ten onder gaan. Wat je ook gedaan hebt, er zijn er steeds meer die alles in stelling brengen om (achteraf) aan te tonen dat je er naast zat. Zij willen laten zien dat hun kritiek terecht is want "als we dit soort missers accepteren gaat het land ten onder". IBM leerde zijn verkopers al in de jaren 80 (of mogelijk eerder) dat wanneer je bij een klant geen voet aan de grond krijgt FUD je laatste redmiddel is. Fear Uncertainty and Doubt, Angst, Onzekerheid en Twijfel, als je geen andere opties meer hebt. Dat is wat (politieke) tegenstanders voortdurend doen, en vooral achteraf. Het gaat hen niet om het onderwerp maar om meer macht, invloed. Er wordt de laatste tijd door veel politici maar al te vaak naar gegrepen, dat laatste redmiddel, omdat zij zelf niets beters hebben, geen constructieve bijdrage meer kunnen opbrengen. De indruk wekken dat degene die dit of dat heeft besloten of gedaan toch wel de sukkel der sukkels is. "Hoe heeft dit kunnen gebeuren". De druk waaronder dit land moet worden geregeerd is te hoog, volledig onnodig. Voortdurende afrekening zorgt alleen maar voor veel doden.

Levensbeëindiging en zelfdoding (euthanasie)

Het gesprek over levensbeëindiging op verzoek en hulp bij zelfdoding wordt misschien weer actueel. In ieder geval wel als het ligt aan mensen als Mies Bouwman, Frits Bolkestein, Jan Terlouw en Paul van Vliet. Is het toevallig dat het veelal de wat oudere medemens is die hiervoor publiekelijk aandacht vraagt? Het verschil met vorige keren is echter dat het nu niet (alleen) een medische discussie is (en eigenlijk ook nooit had moeten zijn). Het is volgens mij wel duidelijk dat het eigenlijk een ethisch vraagstuk is, een die gaat over normen en waarden. En, oei, oei dat is moeilijk in een land als Nederland. Bij existentiële vragen zou de kerk toch eigenlijk een rol moeten spelen al was het maar als voortrekker van het gesprek. Levensbeëindiging is vragen naar wat wij weten, geloven, hoe we het beste kunnen doen en waarop wij hopen, welke (levens)verwachting wij hebben? Typisch vragen waarover in de kerk al eeuwenlang wordt nagedacht, blijkbaar geen vast standpunt maar in gesprek. En welke rol spelen wij zelf ten opzichte van hen die zich afvragen of zij wel (zo) verder willen?

Plichten juridisch geen houvast

Menselijke waardigheid ligt ten grondslag aan de Verklaring van de rechten van de mens. De termen menselijke waardigheid en recht (versus plicht) roepen grote problemen op. Het is eigenlijk helemaal niet duidelijk wat we met elkaar onder menselijke waardigheid verstaan en wie hierop aanspraak kunnen maken (recht hebben op waardigheid). Ook blijkt dat de term "recht" te kort schiet in het volledig beschrijven van van verhoudingen tussen mensen onderling (en zijn omgeving). Want wat te doen met objecten die geen aanspraak (meer) kunnen maken op menselijke waardigheid, geen aanspraak kunnen maken op dat recht? Tegenover recht staat plicht. Wanneer iemand zijn plicht niet nakomt dan komt er alleen een (rechts)zaak wanneer iemand zijn recht eist. Wat nu te doen met situaties waar er een plicht is zonder aanspraak op recht? Is er iets nodig dat het recht op deze plicht kan doen gelden?

Big Brother (nice to have)

Jij wordt in de gaten gehouden, geen moment uit het oog verloren. Iemand die je waarschuwt wanneer je dreigt te struikelen of vallen. En als je dan toch valt en jezelf bezeert iemand die kan troosten, medische bijstand kan verlenen en je weer op de been helpt. Zodat je weer verder kunt. Want je bent er nog niet, je leven zit er nog lang niet op. Wel goed dat zo iemand niet over jou roddelt. Hij weet immers alles van jou. En dat is handig, iemand die jou door en door kent en er toch geen misbruik van maakt. Misbruik zou immers inbreuk zijn op jouw privacy. Niet dat hij jou kent, maar die misbruik. Ja, de beste manier om misbruik te voorkomen is zorgen dat niemand je kent. En de beste manier om niet dood te gaan is niet te leven. De beste manier om roddelen tegen te gaan is ........ te roddelen. "Kijk maar uit hoor. Hij die alles van jou weet, die beweert jou te helpen. Vertrouw hem niet. Voordat je het weet liggen jouw gegevens op straat!" En da's jammer, ..... dat roddelen. Bangmakerij!

ICT Café "Het Nieuwe Werken"

"En meneer, wat mag het zijn? Zo te zien bent u account manager, onderweg naar de klant dus u kunt kiezen uit de snelle soep of de lauwe koffie". De dame in een net te kort rokje en een smoezelig wit bloesje kijkt mij zonder blikken of blozen aan. Overvallen door deze houding stamel ik het door mij ingestudeerde zinnetje: "Mag ik de menukaart? Ik zou graag een kleine lunch willen nuttigen". Wat is dat nu? Lauwe koffie, snelle soep. Ik ben dan misschien wel Account Manager (en trouwens mijn functie is eigenlijk gewoon verkoper), maar ik heb geen haast of zo. Ik wil wél rustig van mijn lunch genieten. Ja, er zijn van de collega verkopers die voortdurend druk, druk druk zijn. Maar volgens mij omdat zij dat moeten van hun baas. "Nou, ik kan misschien ook een slow food voor u regelen maar dan moet ik wel de kok even lief aankijken". "Ja maar, ik wil gewoon lunchen. Dat moet toch wel kunnen? Dit is toch het ICT Café? Daar kan ik toch zelf wel samenstellen wat ik wil hebben om mijn werk te doen?" De dame antwoordt: "Nee, dat ligt anders. Dit hebben wij zo bedacht en dat moet dan ook maar goed zijn, veel voordeliger voor de keuken trouwens!" Tja, zo wil ik niet eten. Ik ga maar verder, zonder lunch. Balen zeg. Dit café ga ik niet aanbevelen.

Stop "Stop Wilders Nu" Nu (het nog kan)

De Raad van State heeft het centraal bureau voor verkiezing voor gemeenteraad Den Haag teruggefloten. Hebben we te maken met wettisch gedrag of gebruik van gezond verstand? Stel je eens voor dat je Wilders heet. Heb je nu toch mooi een partij die jou wil stoppen. Maar goed, degene die namens de PVV in de gemeenteraad komt te zitten heet dus zeer waarschijnlijk geen Wilders (volgens telefoongids.nl telt Den Haag twee inwoners met die naam). Op landelijk niveau heeft een partij niet zo heel veel te zeggen. Lokaal tegen Wilders, landelijk niet aanwezig. Kortom, deze vereniging slaat de plank helemaal mis. Gulden regels: "formuleer een naam die reflecteert wat je wél wilt voor Den Haag" (ooit is Wilders weg en wat dan?) en "niet alles wat niet verboden is, is wenselijk of nuttig". Kan de Raad van State hier nog eens naar kijken aan de hand van deze regels? Er zullen toch veel meer mensen zijn die dit een rare vertoning van "het recht" vinden?